Wat is een rasstandaard voor honden
De rasstandaard van een hond bestaat uit een soort fiche met een opsomming van de specifieke eigenschappen van de hond. Deze raskenmerken of raspunten zijn als een soort blauwdruk van ieder ras. Een fokker gebruikt deze standaard om binnen deze regels zijn puppy’s te fokken. Op een hondenshow of hondententoonstelling zal een keurder deze rasstandaard voor alle hondenrassen gebruiken om te controleren in hoeverre de voorgestelde hond het ideaal beeld zal benaderen. Afwijkingen op deze raspunten kunnen aanzien worden als fouten, toch zijn afwijkingen in beperkte mate toegestaan. Maten en gewichten kunnen eventueel afwijken. Deze afwijkingen zullen beperkt toegelaten worden in geval de verhoudingen evenredig zijn en deze niet overmatig afwijken.
Bij rashonden
Voor rashonden kan je deze rasstandaard terugvinden bij de Fédération Cynologique Internationale (FCI) die de standaard opstelde in overleg met de officiële rasvereniging in het land van oorsprong. De standaard wordt na goedkeuring door de FCI vervolgens in verschillende talen gepubliceerd. Er zijn uitzonderingen van deze standaard in landen die niet bij de FCI zijn aangesloten.
In de Verenigde Staten en Engeland kan een andere en afwijkende standaard van kracht zijn. Dus is het heel goed mogelijk dat erkende rassen in deze landen niet dezelfde raskenmerken hebben. Deze zullen wel min of meer gelijk lopen, maar in de hondensport kunnen bepaalde raskenmerken die in de Verenigde Staten en Engeland verplicht worden, bij de FCI aanzien worden als een grote fout.
Afwijkingen
Iedere afwijking van de raspunten of raskenmerken is een fout. In deze rasstandaarden kan je ook lezen op welke fouten of afwijkingen je moet op letten. In het algemeen bevat de standaard het land van afkomst van de hond, het gebruiksdoel, zoals gezelschapshonden, werkhonden, jachthonden, drijvende honden, enz…, dus eigenlijk waarom hij oorspronkelijk werd gefokt, plus een korte beschrijving van de geschiedenis van het ras. Je kan het zo stellen dat de aard en uiterlijk van het ras in overeenstemming zijn met het gebruiksdoel en de historie van het ras, tenzij het duidelijk om een afgeleide vorm gaat. Het kan zijn dat een en hetzelfde ras ingedeeld wordt in verschillende kleuren en afmetingen zoals bij poedels.
Door de jaren heen hebben sommige rassen een soort metamorfose ondergaan en worden niet meer gebruikt waarvoor ze oorspronkelijk ingezet werden. Poedels werden vroeger gebruikt als jachthond, maar vandaag zie je geen jagers meer die poedels gebruiken voor de jacht. Bovendien heeft men bij veel rassen geprobeerd het uiterlijk aantrekkelijker te maken.
Bij een aantal rassen speelt de vacht ook een grote rol. Een shih tzu moet een lange weelderige vacht hebben, dicht, niet gekruld, met goede ondervacht. Licht gegolfd is toegestaan. Het wordt sterk aanbevolen het haar op het hoofd op te binden. Een shihtzu die is geknipt wordt gediskwalificeerd. Verder bespreekt de rasstandaard de schofthoogte, de vorm van de schedel, de neuslengte, ogen en gebit. Ook het lopen en het gangwerk spelen een grote rol.
De meeste termen die gebruikt worden in de rasstandaard zijn:
Vacht: Bij de vacht spreken we over de kleur, de haarlengte en structuur, het patroon van de vacht.
Vachtkleuren:
Egaal
Tweekleurig
Driekleur of ook tricolor
Bont
Rood
Roan
Tarwe
Belton
Black & Tan
Blauw
Brindle
Grijs
Harlekijn
Gangwerk in stap en of draf.
Galop
Telgang
HackneyAmble
Draf
Canter
De ogen kunnen verschillende vormen en kleuren hebben.
Uitpuilend
Knipvlies tonend
Schuingeplaatst
Amandelvormig
Rond
Diepliggend
Bol
Varkensoog
Driehoekig
Grootte en houding van het oor.
Tipoor
V-vormig oor
Vleermuisoor
Knopoor
Hangoor
Houndoor
Prikoor
Rozenoor
Hazelnootvormig oor
Hartvormig oor
Naar voren hellend oor
De lippen, gebit en beet.
Normale beet
Overbeet
Onderbeet
De staart, de vorm en dracht.
Rechtopstaand
Stern
Pluim
Zweep
Kort
Vos
Otter
Ring
Sabel
Kurkentrekker
Sikkel
Haak
Krul
Vlag
Knikstaart
